امام علی - علیه السلام - فرمود: بزرگترین بلا, ناامیدی است.
امام علی - علیه السلام - فرمود: در شگفتم از کسی که ناامید می شود، در حالی که استغفار را با خود دارد.
امام صادق - علیه السلام - فرمود: طوری به خدا امید داشته باش که امیدت تو را بر ارتکاب گناهان جرئت نبخشد و به گونه ای از خدا بترس که ترست تو را ناامید از رحمت الهی نکند.
امام علی - علیه السلام - فرمود: تا زمانی که درِ توبه باز است، به خاطر گناه خود نومید مشو.
امام علی - علیه السلام - فرمود: نومیدی، موجب تفریط و تقصیر می شود.
امام علی - علیه السلام - در مناجات شعبانیه فرمود: الهی! نومیدی و یأس را بر گمان نیکم (به تو) چیره نمی کنم و امیدم را از بزرگواری و بخشش زیبای تو، نمی بُرم.
امام صادق - علیه السلام - فرمود: نومیدی از رحمت خدا، سردتر از زمهریر است.
امام علی - علیه السلام - فرمود: بار خدایا! ما را از بارانت سیراب گردان و از ناامیدان، قرارمان نده.
امام صادق - علیه السلام - فرمود: آساینده ترین آسایش، ناامیدی از مردم است.
امام علی - علیه السلام - فرمود: سپاس و ستایش خدایی را که نه از رحمت او نومیدم و نه از نعمت او بی بهره و نه از آمرزش او مأیوس.
پیامبر خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: خدای تبارک و تعالی فرمود: ای فرزند آدم! ... مردم را از رحمت خدای متعال نومید مگردان، در حالی که خودت به او امید داری.