safar



حضرت علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: ... امّا مردانگی در سفر، عبارت است از: بخشش مال، کمی اختلاف (سازگاری) با همسفران، و زیادی ذکر خدای عزّوجلّ در هر پستی و بلندی و نشست و برخاستی (در هر یک از منازل سفر).

پیامبر خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: شایسته است مسلمان، هنگام مسافرت برادرانش را مطلع گرداند و برادرانش نیز هنگام بازگشت، به استقبال او بروند.

علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: به سفری که در آن بیم خطر بر دین و نماز هست، نروید.

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: سفرت را با صدقه آغاز کن و هر گاه برایت مشکلی پیش آمد، آیةالکرسی را بخوان.

امام صادق ـ علیه السّلام ـ وقتی اراده سفر می کرد، می فرمود: خدایا راه را بر ما بگشا، و سفر ما را نیکو قرار بده، و سلامت و عافیت ما را زیاد گردان.

امام رضا ـ علیه السّلام ـ فرمود: هر گاه برای سفر یا غیر آن از منزل خارج شدی، بگو: به نام خدا، ایمان آوردم به خدا، توکّل کردم به او، هر چه خدا بخواهد، همان می شود، و هیچ قدرت و نیرویی غیر از خدا نیست.

رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: از کارهای نیک این است که وقتی گروهی به مسافرت می روند، خرج سفرشان را با خود بردارند که این کار موجب آرامش خاطر و خوش اخلاقی آنان خواهد بود.

پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ در روز پنج شنبه مسافرت می کرد و می فرمود: پنجشنبه روزی است که خدا و رسولش و ملائکه آن را دوست دارند.

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: سفر و تلاش برای برآوردن حاجات خود در صبح جمعه، به خاطر نماز جمعه مکروه است، امّا بعد از نماز جمعه جائز و پر برکت می باشد.

پیامبر خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: شبانه سفر کنید که زمین به وسیله شب پوشیده می شود.

امام باقر ـ علیه السّلام ـ زمانی که می خواست مسافرت کند، عیال و فرزندانش را در خانه ای جمع کرده، دعا می نمود و می فرمود: خدایا دین، نفس، مال، اهل، فرزندان و همسایگان خودم را به تو می سپارم.

پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ وقتی مؤمنی را وداع می کرد، می فرمود: خدا تو را رحمت کند و به تقوایت بیافزاید و تو را به هر خیری برساند.

زمانی که علی ـ علیه السّلام ـ ابوذر را (در ماجرای تبعید او به ربذه) بدرقه می کرد، امام حسن ـ علیه السلام ـ و امام حسین ـ علیه السّلام ـ و عقیل و عبدالله بن جعفر و عمار بن یاسر نیز او را بدرقه کردند، حضرت علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: برادرتان را وداع کنید که مسافر، باید برود و بدرقه کننده برگردد.

امام باقر ـ علیه السّلام ـ فرمود: هر گاه عزم سفر کردی، سلامت خود را با دادن صدقه ای که دلت به آن خشنود است از خداوند بخواه.

امام صادق ـ علیه السّلام ـ زمانی که سوار مرکب می شد این آیه را می خواند: (سبحان الذی ...) پاک و منزه است خدایی که این مرکب را برای ما رام کرد در حالی که ما قادر به آن نبودیم، سپس هفت سبحان الله، هفت الحمدلله و هفت لا اله الا الله می گفت.

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: پدرم (امام باقر (ع)) می فرمود: نگهداری و حفظ آذوقه (در طول سفر) موجب قدرت و توانایی مسافر می شود.

رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هرگاه سه نفر همسفر باشند، باید یکی را از میانشان سرپرست خود نمایند.

رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هر کس مسافر مؤمنی را کمک کند، خداوند از او هفتاد و سه گرفتاری رادفع   می کند.

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: ارتباط با برادران در حضر (وطن) به وسیله دید و بازدید انجام می گیرد و در مسافرت با نامه.

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: اصحاب پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ (موقع بازگشت از حبشه) با هم مصافحه کردند (دست دادند) و هر گاه یکی از آنها از سفر باز می گشت و برادرش را ملاقات می کرد با او معانقه (دست در گردن انداختن و دیده بوسی) می کرد.

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد