ehsan

امام علی ع:

احسان سبب دوستى و محبت است. (غررالحکم ، باب احسان)

احسان غنیمتى است. (و سودى است بى ‏ضرر) (غررالحکم ، باب احسان)

انسان نیکو کار ، یارى و کمک شده است و بد کار خوار و پست. (غررالحکم ، باب احسان)

انسان بنده احسان است. (غررالحکم ، باب احسان)

احسان سر چشمه فضل و برترى است. (غررالحکم ، باب احسان)

احسان ، مردمان را به بندگى آرد. (غررالحکم ، باب احسان)

احسان و نیکو کارى بدى را محو مى ‏سازد. (غررالحکم ، باب احسان)

فضیلت و برترى با احسان و نیکو کارى‏ است. (غررالحکم ، باب احسان)

کریم آن کسى است که آغاز به احسان کند (نه این که احسان دیگرى را به احسان پاداش دهد) (غررالحکم ، باب احسان)

(غررالحکم ، باب احسان)10. احسان به بندگى در آورد انسان را.

احسان ، اندوخته و ذخیره ‏اى است ، که شخص کریم او را حیازت کند و به دست آورد. (غررالحکم ، باب احسان)

پاداش دادن احسان را به بدى ، کفران و ناسپاسى است. (غررالحکم ، باب احسان)

بهترین فضیلت ‏ها احسان به کسى است که (نسبت به شما) بدى کرده. (غررالحکم ، باب احسان)

احسان به شخص بد کار ، دشمن (و دشمنى) را اصلاح کند. (غررالحکم ، باب احسان)

انسان نیکو کار زنده است و گر چه به گورستان منتقل گشته و از این جهان رفته باشد. (غررالحکم ، باب احسان)

نیکو کار کسى است که احسانش فرا گیر باشد و به همه مردم احسان کند. (نه به گروه خاص و روى غرض و هدف مخصوصى)
(غررالحکم ، باب احسان)

به دنبال آوردن احسان را به احسان دیگرى (پى در پى احسان کردن) از کمال جود و بخشندگى است. (غررالحکم ، باب احسان)

نیکى کردن ، سرشت و غریزه نیکان است و بدى کردن سرشت بد کاران. (غررالحکم ، باب احسان)

نیکى کن و دیگران را برده گیر. (غررالحکم ، باب احسان)

نیکى کن و سپاس مردم را بر گیر. (غررالحکم ، باب احسان)

نیکى کن به کسى که مالک او هستى تا نیکى کند به تو آن کس که مالک تو است. (غررالحکم ، باب احسان)

قرار ده پاداش نعمتى را که خدا به تو داده ، احسان به کسى که به تو بدى کرده است. (غررالحکم ، باب احسان)

احسان کن بر هر که خواهى و امیر و فرمانرواى او باش. (غررالحکم ، باب احسان)

احسان کن تا به تو احسان کنند. (غررالحکم ، باب احسان)

به شخص بد کار نیکى کن و اختیار او را در دست گیر. (غررالحکم ، باب احسان)

به کسى که به تو بدى کرده نیکى کن و از کسى که بر تو جنایتى کرده در گذر. (غررالحکم ، باب احسان)

کارهاى نیکوکارانه را غنیمت شمار و عهد و پیمان هاى برادران دینى را رعایت کن. (غررالحکم ، باب احسان)

برترین ایمان (یعنى عمل از روى ایمان) احسان و نیکو کارى است. (غررالحکم ، باب احسان)

برترین گنج ها آزاد مردى است که (در اثر احسان دوست شما شده و) اندوخته و ذخیره ‏اى (براى شما) باشد. (غررالحکم ، باب احسان)

به راستى که مؤمنان نیکوکارانند. (یعنى یکى از نشانه‏ هاى ایمان نیکوکارى است.) (غررالحکم ، باب احسان)

شایسته‏ ترین مردم به احسان کردن (به دیگران) کسى است که خداى تعالى به او احسان کرده و دست هاى او را به توانایى گشوده. (و او را در مال و ثروت توسعه داده است) (غررالحکم ، باب احسان)

به راستى که نیکى کردن و احسان تو به کسانى که با تو نیرنگ زنند و نسبت به تو حسد ورزند ، بیشتر آنان را خشمگین کند از مشاهده کارهاى بدى که در برابر عمل خود از تو ببینند و از این گذشته احسان تو ایشان را به صلاح نیز دعوت کند. (و سبب اصلاح آنان گردد)
(غررالحکم ، باب احسان)

من در احسان کردن به کسى که به او احسان نکرده ‏ام مخیّرم (و آزادم) اما نسبت به کسى که به او احسان کرده ‏ام (در ادامه آن) در گرو آن هستم که احسان به او را به اتمام رسانم ، زیرا اگر به اتمام رساندم ، آن را نگهدارى نموده ‏ام، و اگر احسان را قطع کنم آن را ضایع و تباه ساخته ‏ام و اگر تباه کنم پس چرا (از آغاز) انجام دادم. (غررالحکم ، باب احسان)

به راستى که تو اگر احسان کنى نفس خود را گرامى داشته‏ اى و در حقیقت به نفس خود احسان کرده ‏اى. (غررالحکم ، باب احسان)

آفت (رسیدن به) قدرت احسان نکردن و منع آن است. (غررالحکم ، باب احسان)

هر گاه بخواهى نیکی هاى تو نزد مردم بزرگ باشد ، باید آنها در چشم تو بزرگ نباشد. (غررالحکم ، باب احسان)

به وسیله احسان به بردگى در آید انسان. (غررالحکم ، باب احسان)

با احسان دل ها به اختیار در آید. (غررالحکم ، باب احسان)

با احسان ، آزادگان در اختیار در آیند. (غررالحکم ، باب احسان)

به وسیله احسان و به وسیله پوشاندن گناهان با گذشت از گنهکار ، عظمت و مجد بزرگ گردد. (غررالحکم ، باب احسان)

انکار کردن احسان، انسان را بر زشتى منّت گذاردن مى ‏خواند. (غررالحکم ، باب احسان)

انکار کردن احسان، موجب حرمان و بى ‏بهره ماندن از آن شود. (غررالحکم ، باب احسان)

بهترین بندگان کسى است که هر گاه کار نیکى بکند شادمان گردد و چون کار بدى انجام دهد آمرزش خواهى کند.

اساس احسان ، احسان کردن به مؤمنان است. (غررالحکم ، باب احسان)

اساس ایمان احسان کردن به مردمان است. (غررالحکم ، باب احسان)

زکات پیروزى ، احسان و نیکو کارى است. (غررالحکم ، باب احسان)