تجمل گرایی در اسلام

مال‌پرستی، یکی از جلوه‌های برجسته دنیاپرستی است و تجمل گرایی نماد بارز مال‌دوستی است.

دنیا زدگی سرآغاز همه زشتی‌هاست. وقتی مال دوستی به اوج ‌رسید و به مال‌پرستی گرایید، عامل بسیاری از لغزش‌ها می‌شود و انسان‌ها را از راه کمال باز می‌دارد.

گره گشایی از کار مردم

دوست داشتنى‏ترینِ خلق پیش خدا کسى است که به مردم نفع برساند یا خانواده‏اى را خوشحال کند یا با برادر مسلمانش به خاطر برآوردن حاجتش راه برود.
انسان اجتماعى همیشه نیازمند یارى و مساعدت همنوعان خود مى‏باشد و این مسأله‏اى است که عقل به آن حکم مى‏کند و احتیاج به دلیل و برهان ندارد چرا که از بدو خلقت تا به حال بر همگان از روى تجریه ثابت شده است

یاد مرگ

مرگ حقیقتى است سخت هولناک ؛ غفلتِ از آن مایه پشیمانى است و براى پرهیز از غفلت باید همواره به یاد آن بود . افسوس که اگر یادى از آن مى کنیم ، با دلى گرفتار شادخوارى هاى دنیایى و لبالب از آرزوهاى سراب گونه است .

پرهیز از دنیا زدگی

اگر در مواعظ پیامبر اکرم و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام دقت کنیم،خواهیم دید که یکی از مسائل محوری و مهمی که زیاد بر آن تکیه شده و درباره آن مطالب گوناگونی مؤکدا بیان گردیده مساله «توجه به آخرت » و «پرهیز از دل باختگی در برابر دنیا» است.