حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) فرمود:
ما أهل بیت پیامبر، وسیله ارتباط خداوند با خلق او هستیم، ما برگزیدگان پاک و مقدّس پروردگار مى باشیم، ما حجّت و راهنما خواهیم بود; و ما وارثان پیامبران الهى هستیم.
همانا خداوند متعال تمامى گناهان بندگانش را
مى آمرزد و از کسى باکى نخواهد داشت.
هر شخصى نسبت به مرکب
سوارى، و فرش منزل خود و برگزارى نماز در آن
از دیگرى در أُلویّت
است، مگر آن که دیگرى امام جماعت باشد و مردم بخواهند
با او نماز جماعت را
إقامه نمایند.
اى پدر، من به یاد روز قیامت افتادم که مردم
چگونه در پیشگاه خداوند با حالت برهنه خواهند ایستاد ـ و فریاد رسى
ندارد، جز اعمال و علاقه نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) ـ.
هنگامى که در روز قیامت
برانگیخته و محشور شوم، خطاکاران امّت پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم)، را شفاعت مى
نمایم.
خداوند سبحان، ایمان و اعتقاد را براى طهارت
از شرک و نجات از گمراهى ها و شقاوت ها قرار داد. و نماز را براى خضوع
و فروتنى و پاکى از هر نوع تکّبر، مقرّر نمود. و زکات (و خمس) را براى
تزکیه نفس و توسعه روزى تعیین نمود. و روزه را براى استقامت و اخلاص در
اراده، لازم دانست. و حجّ را براى استحکام أساس شریعت و بناء دین اسلام واجب
نمود.
اى ابا الحسن! ـ همسرم
ـ ، همانا رسول خدا با من عهد بست و اظهار
نمود: من اوّل کسى هستم
از اهل بیتش که به او ملحق مى شوم و چاره اى از آن
نیست، پس تو صبر نما و
به قضا و مقدّرات الهى خوشنود باش.
هر که بر پدرم ـ رسول
خدا ـ و بر من به مدّت سه روز سلام کند خداوند بهشت را براى او واجب مى گرداند. راوى گوید:
عرضه داشتم: آیا در زمان حیات و زنده بودن؟ فرمود: چه در زمان حیات ما
باشد; و یا پس از مرگ.
آنچه را امام علىّ
(علیه السلام) ـ نسبت به دفن رسول خدا و جریان
بیعت ـ انجام داد،
وظیفه الهى او بوده است، و آنچه را دیگران انجام دادند
خداوند آن ها را محاسبه
و مجازات مى نماید.
اگر آنچه را که ما ـ
اهل بیت عصمت و طهارت ـ دستور داده ایم عمل
کنى و از آنچه نهى کرده
ایم خوددارى نمائى، تو از شیعیان ما هستى وگرنه،
خیر.
سه
چیز از دنیا براى من دوست داشتنى است: تلاوت قرآن، نگاه به
صورت رسول خدا; و انفاق
و کمک ـ به نیازمندان ـ در راه خداوند متعال.
همیشه در خدمت مادر و
پاى بند او باش، چون بهشت زیر پاى مادران
است; و نتیجه آن نعمت
هاى بهشتى خواهد بود.
روزه دارى که زبان و
گوش و چشم و دیگر اعضاء و جوارح خود را کنترل
ننماید هیچ سودى از
روزه خود نمى برد.
تبسّم و شادمانى در برابر مؤمن موجب دخول در بهشت خواهد گشت، و نتیجه تبسّم در مقابل دشمنان و مخالفان سبب ایمنى از عذاب خواهد بود.
کسى که بعد از خوردن غذا، دست هاى خود را
نشوید دست هایش آلوده باشد، ـ چنانچه ناراحتى برایش بوجود آید ـ کسى جز
خودش را سرزنش نکند.
روز جمعه نزدیک غروب
آفتاب به غلام خود مى فرمود: بالاى پشت بام برو، هر
موقع نصف خورشید غروب
کرد مرا خبر کن تا براى خود ـ و دیگران ـ دعا کنم.
بهترین چیز براى حفظ
شخصیت زن آن است که مردى را نبیند و نیز مورد
مشاهده مردان قرار نگیرد.
رستگار و سعادتمند
نخواهند شد آن گروهى که فرزند پیامبر خود را به
قتل رسانند.
خداوند متعال منع و نهى
از شرابخوارى را جهت پاکى جامعه از زشتى
ها و جنایت ها; و دورى
از تهمت ها و نسبت هاى ناروا را مانع از غضب و نفرین
قرار داد; و دزدى
نکردن، موجب پاکى جامعه و پاکدامنى افراد مى گردد.
خداوند سبحان شرک را
(در امور مختلف) حرام گرداند تا آن که همگان
تن به ربوبیّت او در
دهند و به سعادت نائل آیند; پس آن طورى که شایسته است
باید تقواى الهى داشته
باشید و کارى کنید تا با اعتقاد به دین اسلام از
دنیا بروید. بنابر این
باید اطاعت و پیروى کنید از خداوند متعال در آنچه
شما را به آن دستور
داده یا از آن نهى کرده است، زیرا که تنها علماء و
دانشمندان (اهل معرفت)
از خداى سبحان خوف و وحشت خواهند داشت.
به خدا سوگند، اگر حقّ ـ
یعنى خلافت و امامت ـ را به اهلش سپرده بودند; و از عترت و اهل بیت پیامبر صلوات اللّه
علیهم پیروى و متابعت کرده بودند حتّى دو نفر هم با یکدیگر درباره خدا ـ و دین
ـ اختلاف نمى کردند. و مقام خلافت و امامت توسط افراد شایسته یکى پس از
دیگرى منتقل مى گردید و در نهایت تحویل قائم آل محمّد ( عجّل اللّه فرجه
الشّریف ، و صلوات اللّه علیهم اجمعین) مى گردید که او نهمین فرزند از حسین
(علیه السلام) مى باشد.
افرادى که عهد خدا و پیامبر خدا را درباره امیرالمؤمنین علىّ (علیه السلام) شکستند، و در حقّ من ظلم کرده و ارثیّه ام را گرفتند و نامه پدرم را نسبت به فدک پاره کردند، نباید بر جنازه من نماز بگذارند.
حضرت محمّد (صلى الله علیه وآله) و علىّ (علیه السلام)، والِدَین این امّت هستند، چنانچه از آن دو پیروى کنند آن ها را از انحرافات دنیوى و عذاب همیشگى آخرت نجات مى دهند; و از نعمت هاى متنوّع و وافر بهشتى بهره مندشان مى سازند.
هرکس عبادات و کارهاى خود را خالصانه براى خدا
انجام دهد، خداوند بهترین مصلحت ها و برکات خود را براى او تقدیر مى
نماید.
همانا حقیقت و واقعیّت
تمام سعادت ها و رستگارى ها در دوستى علىّ (علیه السلام) در زمان حیات و پس از رحلتش
خواهدبود.
خداوندا، به حقّ اولیاء
و مقرّبانى که آن ها را برگزیده اى، و به
گریه فرزندانم پس از
مرگ و جدائى من با ایشان، از تو مى خواهم گناه
خطاکاران شیعیان و
پیروان ما را ببخشى.
شیعیان و پیروان ما، و
همچنین دوستداران اولیاء ما و آنان که دشمن
دشمنان ما باشند، نیز
آن هائى که با قلب و زبان تسلیم ما هستند بهترین
افراد بهشتیان خواهند
بود.
حضرت به عمر بن خطّاب
فرمود: سوگند به خداوند، اگر نمى ترسیدم که عذاب
الهى بر بى گناهى، نازل
گردد; متوجّه مى شدى که خدا را قسم مى دادم و نفرین
مى کردم. و مى دیدى
چگونه دعایم سریع مستجاب مى گردید.
پس از ماجراى هجوم به
خانه حضرت، خطاب به ابوبکر کرد و فرمود: به خدا
سوگند، دیگر با تو سخن
نخواهم گفت، سوگند به خدا، در هر نمازى تو را نفرین
خواهم کرد.
هنگامى که ابوبکر و عمر
به ملاقات حضرت آمدند فرمود: خدا و ملائکه را
گواه مى گیرم که شما
مرا خشمناک کرده و آزرده اید، و مرا راضى نکردید، و
چنانچه رسول خدا را
ملاقات کنم شکایت شما دو نفر را خواهم کرد.
خطاب به مهاجرین و
انصار کرد و فرمود: از من دور شوید و مرا به حال خود
رها کنید، با آن همه بى
تفاوتى و سهل انگارى هایتان، عذرى براى شما باقى
نمانده است. آیا پدرم
در روز غدیر خم براى کسى جاى عذرى باقى گذاشت؟
عبد اللّه بن مسعود گوید: روزى بر فاطمه
زهراء(علیها السلام)وارد شدم و عرضه داشتم: همسرت کجا است؟ فرمود: همراه جبرائیل به
آسمان عروج نموده است، گفتم: براى چه موضوعى؟! فرمود: بین عدّه اى از
ملائکه الهى مشاجره اى شده است; و تقاضا کرده اند یک نفر از آدم ها بین ایشان
حکم و قضاوت نماید; و خداوند به ملائکه وحى فرستاد: خودتان یک نفر را
انتخاب نمائید; و آن ها هم حضرت علىّ بن ابى طالب (علیه السلام) را برگزیدند.
حضرت فاطمه زهرا (سلام
الله علیها) در تعریف امام علىّ (علیه السلام) فرمود : او پیشوائى الهى و ربّانى است، تجسّم
نور و روشنائى است، مرکز توجّه تمامى موجودات و عارفان است، فرزندى پاک از
خانواده پاکان مى باشد، گوینده اى حقّ گو و هدایتگر است، او مرکز و محور
امامت و رهبریّت است.
ضمن وصیّتى به همسرش
اظهار داشت: مرا پس از مرگم فراموش نکن; و به زیارت و
دیدار من ـ بر سر قبرم
ـ بیا.
در آخرین روزهاى عمر پر
برکتش ضمن وصیّتى به اسماء فرمود: من بسیار زشت و
زننده مى دانم که جنازه
زنان را پس از مرگ با انداختن پارچه اى روى بدنش
تشییع مى کنند. و
افرادى اندام و حجم بدن او را مشاهده کرده و براى دیگران
تعریف مى نمایند. مرا
بر تخت ـ و بلانکاردى ـ که اطرافش پوشیده نیست و مانع
مشاهده دیگران نباشد
قرار مده ـ بلکه مرا با پوشش کامل تشییع کن ـ ،
خداوند تو را از آتش
جهنّم مستور و محفوظ نماید.
مرد نابینائى وارد منزل
شد و حضرت زهراء (علیها السلام)پنهان گشت، وقتى
رسول خدا (صلى الله
علیه وآله وسلم) علّت آن را جویا شد؟ در پاسخ پدر اظهار
داشت: اگر آن نابینا
مرا نمى بیند، من او را مى بینم، دیگر آن که مرد،
حسّاس است و بوى زن را
استشمام مى کند.
بعد از جریان غصب فدک و
احتجاج حضرت، بعضى از زنان مهاجر و انصار به منزل
حضرت آمدند و احوال وى
را جویا شدند، حضرت در پاسخ فرمود: به خداوند
سوگند، دنیا را آزاد
کردم و هیچ علاقه اى به آن ندارم، همچنین دشمن و مخالف
مردان شما خواهم بود.
در آخرین لحظات عمرش به
همسر خود چنین سفارش نمود: پس از من با دختر
خواهرم أمامه ازدواج
نما، چون که او نسبت به فرزندانم مانند خودم دلسوز و
متدیّن است. همانا
مردان در هر حال، نیازمند به زن مى باشند
ضمن وصیّتى به امام علىّ (علیه السلام) اظهار
نمود: پس از آن که مرا دفن کردى، برایم قرآن را بسیار تلاوت نما، و برایم دعا
کن، چون که میّت در چنان موقعیّتى بیش از هر چیز نیازمند به اُنس با زندگان
مى باشد.
خطاب به همسرش
امیرالمؤمنین علىّ (علیه السلام) کرد و اظهار نمود: من از
خداى خود شرم دارم که
از تو چیزى را در خواست نمایم و تو توان تهیه آنرا
نداشته باشى.